Ze was de eerste kinderslaapcoach van Nederland en ziet het aantal kinderslaapcoaches de afgelopen jaren toenemen. Dat vindt Susanne Willekes (van The Sleep Agency) mooi want ze denkt dat die veel voor jonge ouders kunnen betekenen. Toch ziet ze ook een keerzijde: “Je werkt met heel kwetsbare gezinnen, het is echt anders dan een opruimcoach.”
In 2015 begon Susanne Willekes als kinderslaapcoach, nadat haar oudste zoontje haar een jaar lang uit haar slaap had gehouden. Ze raakte geïntrigeerd door slaap bij kinderen en deed een Amerikaanse opleiding tot kinderslaapcoach [the Gentle Sleep Coach methode, zie kader]. Er kwamen in de jaren die volgden meer coaches bij, maar de afgelopen twee jaar is het aantal kinderslaapcoaches echt geëxplodeerd. Willekes kan niet direct één oorzaak aanwijzen, maar ziet wel een aantal ontwikkelingen die daaraan hebben bijgedragen. Zo zijn bekende Nederlanders opener geworden over hun slaaptekort, waardoor het taboe op niet-slapende kinderen is verdwenen. En de reguliere zorg is de afgelopen jaren heel drukbezet geweest. Willekes: “En misschien speelt ook de pandemie mee. Mensen zijn toch gaan kijken naar andere bronnen van inkomsten en een andere verdeling van werk en privé. Sowieso is het aantal coaches gestegen.”
Als kinderslaapcoach begint Willekes meestal met een evaluatie van het kind, waarna een persoonlijk consult bij het gezin thuis volgt. Ze maakt vervolgens een plan om het slaapprobleem aan te pakken. In de weken die volgen houden de ouders online de slaap van hun kind bij en bellen en appen zij met Willekes om de ontwikkelingen te bespreken. “Er wordt vaak schamper gedacht, ‘oh daar heb je weer zo’n coach’, maar het is echt een vak en een vaardigheid.”
Geen beschermde titel
De term ‘coach’ is geen beschermde titel: iedereen mag zich coach noemen. Susanne Willekes: “Als een coach puur op basis van eigen ervaring werkt, heb je de kans dat die verkeerde adviezen geeft.” Online ziet ze ‘opleidingen’ die je in een weekend kan doen. “Op Instagram zie ik iemand roepen dat kinderslaapcoaching te duur is en dat hij voor 50 euro slaapadvies kan geven.” Ze vindt dat zorgwekkend. Volgens Willekes heb je naast een gedegen opleiding en achtergrond ook veel vlieguren en bijscholing nodig. “Het is echt anders dan een opruimcoach, je werkt met heel kwetsbare gezinnen, en je moet ook weten wanneer je mensen moet doorverwijzen.”
Methoden
Er is een heel scala aan methoden om een kind beter te laten slapen. Ze vallen grofweg uiteen in wel laten huilen (‘gefaseerd huilen’ waarbij de ouder eerst vaak terugkomt bij het kind en langzaam steeds langer wegblijft) en verschillende ‘no-cry-methods’. De verschillende opleidingen tot slaapcoach zijn vaak op een specifieke methode gebaseerd. Susanne Willekes is opgeleid met de ‘The Gentle Sleep Coach’-methode van de Amerikaanse Kim West waarbij je - simpelweg - het kind wakker in bed legt, en het geruststelt terwijl je naast het bed zit. Het troosten en geruststellen wordt stapsgewijs uitgefaseerd.
Willekes pleit voor meer regulering van kinderslaapcoaches. Ze heeft een paar jaar terug samen met collega’s een beroepsvereniging opgericht voor alle Nederlandse Gentle Sleep coaches, maar zou graag een algemene beroepsvereniging zien: “Een beroepsvereniging die verschillende methodes omvat en waar je kijkt naar opleiding, achtergrond en kwaliteit.” Willekes ziet eenzelfde structuur voor zich als bestaat bij therapeuten en psychologen: dat zijn ook geen beschermde titels, maar daar is wél regulering. “Ik vraag me af of gezinnen door de bomen het bos nog kunnen zien. Ik denk dat regulering voor consumenten en mede-coaches prettig zou zijn, dan kan je je ook een beetje onderscheiden.”
Oproep
Werk jij als kinderslaapcoach of in de Jeugdgezondheidszorg en houdt dit onderwerp je bezig? Tip ons!
