“Als ik te ver van huis ben, dan raak ik in paniek”, zegt Saskia van Noord uit het Groningse Haren. Ze kampt met de angststoornis agorafobie, wat eigenlijk pleinvrees betekent. Sociale situaties, winkelstraten en supermarkten gaat ze het liefst uit de weg. Saskia heeft zich bij de huisarts aangemeld voor psychische hulp. Door de lange wachtlijsten en personeelstekorten in de GGZ staat ze al bijna een jaar op de wachtlijst.
Als Saskia voor haar gevoel te ver van huis is, dan krijgt ze last van paniekaanvallen. Symptomen daarvan zijn: tintelingen, duizeligheid, hartkloppingen en zweten. “Het voelt alsof je gek wordt”, legt Saskia uit.
Vorig jaar werden de klachten steeds erger en trok ze aan de bel bij de praktijkondersteuner van de huisarts. “Ik denk dat het bij mij ook te maken heeft met de overgang waar ik in zit. Dan krijg je enorme hormoonschommelingen, ik durfde echt niks meer. Ik was de hele dag bang. Ik stond ermee op en ging ermee naar bed. Ik durfde niet eens meer achter het huis te komen.”
‘Ga maar naar de crisisopvang’
“Door de ernst van de klachten zei de praktijkondersteuner: ‘Ga maar naar de crisisopvang’, zo ver was ik wel. Maar dat wil ik helemaal niet. Ik heb begeleiding nodig, hulp en therapie”, vindt Saskia. De GGZ heeft last van gigantische wachtlijsten. Op dit moment wachten 80.000 mensen op een behandeling.
Saskia wacht inmiddels bijna een jaar op een behandeling. “Eigenlijk zou ik afgelopen september aan de beurt zijn, maar ik werd gebeld dat er zoveel crises, noodbehandelingen en personeelstekorten zijn, dat mijn hulp nu wordt uitgesteld naar het voorjaar.”
Dat voelt voor Saskia ‘toch wel dubbel’. “Ik begrijp het ergens wel, maar ik wil ook hulp.” Ondertussen probeert Saskia zelf oplossingen te vinden. “Online krijg ik nu hulp van een ervaringsdeskundige. Zij helpt me met kleine stapjes vooruit, zoals boodschappen doen. Maar dat kost me wel 80 euro per sessie, en mijn potje raakt op.”
Al dertig jaar angst
“Ik ben altijd al een onzeker, bang meisje geweest”, legt Saskia uit. Een diep traumatische gebeurtenis triggert haar eerste paniekaanval als ze begin twintig is. “Ik zag mijn toenmalige schoonmoeder voor mijn ogen overlijden. Dat zorgde ervoor dat ik steeds vaker ging hyperventileren.”
Het leven van Saskia kenmerkt zich door perioden van intense angst. “Je gedachtes voeden eigenlijk je angst. Dat moet je zien te doorbreken”, zegt Saskia. Ze slikt daarnaast al 25 jaar antidepressiva en het kalmeringsmiddel Alprazolam. “Daar wil ik zo graag van af. De arts laat mij liever niet afbouwen, maar je gevoelens worden zo vlak. Ik probeer nu zelf om rustig en voorzichtig van de medicatie af te komen. Als ik aan de beurt ben bij de GGZ, hoop ik dat ze me kunnen helpen met afbouwen.”
‘Mijn doel is een vakantie naar Spanje’
“Ik denk dat het wel 10 jaar geleden is dat ik voor het laatst in de stad Groningen ben geweest”, herinnert Saskia zich. “Mijn kinderen weten eigenlijk niet beter dan dat ik moeilijk het huis uit kom. Mijn moeder nam ze dan altijd mee op vakantie naar Spanje. Ik ben nu 50 en wil ook een keer leven, in plaats van overleven. Het is mijn doel om ooit een keer op vakantie te gaan naar Spanje.”
Sta jij ook op de wachtlijst van de GGZ?
Meld je bij ons met jouw verhaal!
