Op haar veertiende deelt Robin Griffin (24) een naaktfoto van een meisje bij haar op school, zonder haar toestemming. Een paar jaar later is Robin zelf slachtoffer van online shaming als er een naaktfoto rondgaat en mensen denken dat zij het is. “Mensen zeiden dingen als: jij verdient het niet om te leven, vieze slet.”
We spreken haar voor ons onderzoek naar Online Shaming.
Robin: “Er was een meisje waar ik eigenlijk ook wel bevriend mee was. Het was één van de populairste meiden van school. Op een gegeven moment had zij een naaktfoto gestuurd naar de populairste jongen van de school. En hij had dat doorgestuurd. Ik heb die foto vervolgens ook weer verder doorgestuurd. Ik heb ook in haar gezicht gezegd: “Doe normaal, je bent echt een slet, dit kan echt niet.”
Oproep
Wij vervolgen ons onderzoek naar online shaming en exposing. Heb jij hier ervaring mee? Ben je zelf slachtoffer, of ken je iemand die dat is geworden? Neem dan vertrouwelijk contact met ons op.
Naaktfoto in de trein
Toen Robin zelf een paar jaar later slachtoffer werd van online shaming, begreep ze pas wat ze had gedaan. In één klap was ze zowel dader als slachtoffer van online shaming. “Maar ik had hiervoor geen idee dat het haar wat zou doen. Ik dacht: ze doet dit toch zelf.”
Robin was 17 jaar en zat toen net op een mbo-school in Eindhoven. “Ik zat in de trein en ik kreeg opeens een bericht van iemand van mijn middelbare school dat er een naaktfoto van mij was opgedoken: leuk onderbroekje heb je aan, schreef ze. Daarna stuurde ze de foto door. Ik kreeg meteen hartkloppingen. En ik ging zelfs even twijfelen: was ik dit nou? Ik was het niet, maar ik snap wel dat mensen dachten dat ik het was, omdat ik zo op haar leek.”
De foto die was uitgelekt was een naaktfoto van een meisje dat een telefoon half voor haar gezicht hield en haar onderbroek opzij deed, waardoor je haar vagina zag.
Robin: “Ik moest huilen om hoe snel de foto werd verspreid. Er ging echt een soort bom af op mijn telefoon: ik kreeg heel veel berichten. Van mensen die ik kende, maar ook van vreemden. Op Twitter, WhatsApp en Facebook ging het helemaal los. Mensen schreven vreselijke dingen over me en ik kreeg ook doodsbedreigingen. Bovendien werden mijn naam, nummer en Twitter verspreid.”
Toen ze in de volgende trein stapte die naar haar woonplaats Zaltbommel ging, voelde het alsof iedereen het wist en ze werd herkend. “Het was echt een soort walk of shame. Er zaten allemaal mensen in van mijn middelbare school en iedereen keek naar me. Ik zag mensen lachen, ik zag mensen elkaar aanstoten, zo van: daar heb je d’r.”
Haar moeder vertelt hoe Robin die bewuste middag thuiskwam: “Toevallig stond ik net naar buiten te kijken. Ik zie haar aan komen rijden en ik zie direct die paniek in haar gezicht. Dit is niet goed, dacht ik. En ze valt naar binnen en huilt: die foto en ze denken dat ik het ben en dikke paniek natuurlijk.” Haar moeder pakt haar telefoon af om haar te behoeden voor het lezen van de verschrikkelijke berichten.
Robin: “Jij verdient het niet om te leven, vieze slet. Jij wil vast wel geneukt worden voor een euro. Dat soort berichten.” Haar moeder zegt: “Dat doet wel wat met je, als dat over je kind wordt gezegd.”
Niet naar de politie
Robin en haar familie zijn uiteindelijk niet naar de politie gegaan. “Ik wist niet eens dat dat kon.” Ze hebben gewacht tot de aandacht weer voorbij ging. Haar moeder heeft nog een tweet geplaatst vanuit het Twitter-account van Robin met de boodschap: ik ben dit niet. Maar dat maakte het volgens Robin alleen maar erger. “Het waren wel de ergste 3 maanden van mijn leven. De foto is zo ver gegaan, zelfs mensen in Utrecht zeiden: hier gaat de foto ook rond op school.”
Onderzoek slutshaming
Robin heeft haar ervaringen uiteindelijk verwerkt in een afstudeerproject over slutshaming (vrouwen bestempelen als ‘hoer’ of ‘slet’) Inmiddels is zij afgestudeerd als fotograaf. Op haar website schrijft ze: “Zes jaar nadat ik zelf slachtoffer werd, komen dit soort situaties nog regelmatig voor, verergerd door sociale media. Het is duidelijk dat mensen geen idee hebben van de gevolgen van slutshaming en de pijn die ze toebrengen. We moeten leren omgaan met privacy, macht en intimiteit op sociale media.”
Na een oproep op sociale media heeft Robin tientallen vrouwen geïnterviewd over hun ervaringen met online shaming. “Op dit onderwerp rust nog een groot taboe. Ik wil opkomen voor de slachtoffers: visueel wil ik ze een podium geven om de gevolgen van slutshaming in hun leven te laten zien.” Daarnaast deed Robin research, onder meer naar de dubbele seksuele moraal in Nederland: “Van meisjes worden nu eenmaal andere dingen verwacht dan van jongens op seksueel gebied en ook dat ligt hieraan ten grondslag.”
Robin heeft inmiddels een andere achternaam. “Dat heb ik op mijn achttiende veranderd, maar ik weet niet zeker of dat hier mee te maken heeft. Misschien wilde ik wel van de naam af waar dat kaartje aan hing?”
