Vrouwen die de diagnose borstkanker krijgen, moeten vaak kiezen tussen verschillende soorten operaties en reconstructies. Een oncoloog of plastisch chirurg geeft daarbij voorlichting en begeleiding. Maar niet alle borstkankerpatiënten vinden dat ze voldoende geïnformeerd zijn over de mogelijkheden, risico’s en gevolgen. Dat zorgt voor teleurstellingen na de operatie. “Je gaat door zo’n heftige periode dus je moet kunnen vertrouwen op goede begeleiding.”
Geen siliconen
Toen bij Renée (35) borstkanker werd ontdekt, twijfelde ze over een borstreconstructie. Wel wist ze zeker dat ze geen siliconen wilde: “een prothese in mijn lijf, dat voelde gewoon niet goed.” Maar volgens haar arts zou het zonde zijn om op haar leeftijd zonder borsten door het leven te gaan. Bovendien, vertelde hij, is uit onderzoek gebleken dat vrouwen met een reconstructie gelukkiger zijn dan vrouwen die plat blijven. “Ik hoorde alleen maar; je moet wel iets doen hoor, je bent te jong om plat te gaan.”
Buikwandcorrectie
Renée kwam op de wachtlijst voor een borstreconstructie met eigen weefsel van haar buik. “Het is eigenlijk een buikwandcorrectie, werd me verteld bij het kennismakingsgesprek met de plastisch chirurg. Dus ik dacht: twee vliegen in een klap. Welke vrouw wil nu niet een strakkere buik? Als meer vet nodig zou zijn, konden ze dat uit mijn bovenbenen halen.”
Bij het ziekenhuis waar ze uiteindelijk terechtkomt, wordt ze goed behandeld en verzorgd. Maar na haar operatie volgt een lang herstelproces. Daar had Renée niet op had gerekend. Ze krijgt last van complicaties en kampt jaren later nog met lichamelijke ongemakken. “Toen bleek dat ik eigenlijk niet wist waar ik voor gekozen had. Mij is verteld over de operatie, maar ik wist eigenlijk niets over de mogelijke gevolgen. We maken het mooi zeiden ze in een voorlichtingsfilmpje. Nou, tot op zekere hoogte snap ik nu.”
"Ga maar naar een psycholoog"
Renée is ontevreden over hoe ze er na de operatie uitziet. Als ze naar haar lichaam kijkt, ziet ze een rood en verdikt litteken van heup tot heup en deuken in haar benen. Wanneer ze het ziekenhuis en haar zorgverzekeraar vraagt of daar iets aan te doen valt, loopt ze tegen de muur. “Mijn artsen wilden alles gewoon netjes in een beha krijgen. De narigheid die erbij kwam kijken en hoe het er onder mijn kleren uitziet, dat maakt ze allemaal niet zoveel uit. Ga maar naar een psycholoog zeiden ze tegen me.”
Liever een platte borst
Renée heeft pech dat haar buik en benen niet goed helen en dat ze pijnklachten heeft overgehouden aan haar borstreconstructie. Maar niemand had haar verteld over deze risico’s. Met de kennis van nu was ze nooit aan deze operatie begonnen. “Aan de ene kant ben ik natuurlijk blij dat ik gezond ben en dat ik gewoon twee ‘borsten’ heb. Maar het heeft me wel veel narigheid gebracht. Als ik daar beter over was geïnformeerd en er niet constant op me was ingepraat, had ik een andere keuze gemaakt. Dan had ik liever een platte borst geaccepteerd.”
Beluister hieronder het radiofragment van Pointer:
Borstkankerpatiënten en het paternalisme van artsen
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Ontvang iedere week onze beste verhalen in je mailbox.
