Voor een aantal huurders is dit de laatste keer dat ze elkaar zien. Volgend seizoen zijn er dan al minstens 60 gezinnen vertrokken. “Het samenzijn was beladen. Tranen liepen over de wangen, anderen slikten het weg”, zegt Michaël Westermeier, een van de bestuurders van de belangenvereniging. Westermeier staat al 36 jaar op de camping en is erg gehecht aan deze plek. Hij kwam er als puber al samen met zijn ouders.

Nieuwe plannen

In eerste instantie was het plan om het noorden van de camping te herstructureren met een hotel, appartementen, vergroting van de haven en de komst van winkeltjes en zwembad. De huurders met jaarplaatsen zouden hun stacaravanplek behouden. Na aankondiging hiervan werd echter toch besloten dat alles verbouwd zou worden inclusief het kampeerterrein. Die vaste gasten moeten hiervoor plaatsmaken, met als gevolg dat 400 gezinnen hun standplaats kwijtraken. Westermeier: “Ik begrijp best de droom van de campingeigenaar om groter te worden, maar zijn droom gaat ten koste van de dromen van al die gezinnen.”

Ze vinden het prima als hij een gedeelte van de camping renoveert, maar de gezinnen hopen op behoud van een eigen stacaravanplek. “De eigenaar heeft één visie en dat is een recreatiepark zonder chalets of stacaravans” stelt Westermeier. “It Soal lijkt nu alleen nog voor de toerist met een dikke portemonnee toegankelijk. Het noorden mag van ons verbouwd worden, maar wij willen ons plekje niet kwijt. Wij willen gewoon blijven.”

Redenen herstructurering

Campingeigenaar Frank van het Reve heeft al gesproken met de belangenvereniging, maar hij stelt dat hun meningsverschil zal blijven. Volgens Van het Reve loopt de belangstelling voor seizoensplekken terug. Daarom is het volgens hem noodzakelijk om de camping te herstructureren: de campingeigenaar wil hiermee aansluiten bij de wens van de hedendaagse toerist, die niet langer op eenzelfde plek zou willen zitten. “Landelijk zien we dat het concept van de seizoensplek verdwijnt.” De vaste gasten bestrijden dat er minder vraag is naar vaste plekken; de plekken die de afgelopen jaren vrij zijn gekomen, waren immers snel weer bezet met nieuwe gasten.

Van het Reve wil een kwaliteitsslag maken door een uniforme uitstraling te bewerkstelligen over het gehele terrein. “Als wij niet zouden herstructureren, zouden wij sowieso een plan bedenken om binnen een aantal jaren de oude aluminium stacaravans kwijt te raken, aangezien deze niet bijdragen aan de uitstraling die wij nastreven.” Ook vindt de campingeigenaar dat het beeld niet klopt van ‘de man met de kleine beurs’ die na de herstructurering niet meer welkom zou zijn: “Op de camping staat een grote variëteit aan kampeermiddelen: van oude en gedateerde aluminium stacaravans zonder enige restwaarde tot ruime luxe chalets met een waarde van € 50.000 - € 80.000 of zelfs hoger. De campinggasten zouden na de herstructurering nog steeds een aantal weken op de camping (een nieuwe lodge, red.) kunnen huren.” Maar volgens Westermeier is het huren van de lodges voor de meeste huurders financieel niet haalbaar. “Dat redden de meeste mensen niet.”

Toekomstperspectief

Westermeier sluit binnenkort het seizoen verdrietig af: “Ieder weekend dat ik nu nog naar de camping ga vraag ik mezelf af: ‘Wie zijn er nu weer weggegaan?’” De winterstop wordt een heftige periode voor Westermeier, want hij weet niet wie er in het voorjaar nog zullen staan. Een aantal campinggasten die nog een seizoen konden blijven, had hier geen zin meer in. Deze huurders zijn op zoek naar een andere camping, maar Westermeier hoort van hen dat er lange wachtlijsten zijn. Daarnaast worden de stacaravans of chalets vaak afgekeurd omdat ze te groot, te verouderd of van het verkeerde merk zijn.

Op dit moment heeft Westermeier twee opties: naar een andere camping of stoppen. Westermeier wil sowieso niet naar een andere camping: “Je gaat alles vergelijken met je oude camping: je buren, de horeca, de beheerder. Daar heb ik geen zin in. Ik denk dat ik na 36 jaar niet goed kan wennen op een nieuwe camping.”

Westermeier was 16 toen hij voor het eerst met zijn ouders naar de camping kwam. “Later heb ik mijn eigen gezin gesticht en hebben wij hier jaren gestaan. Mijn dochter heeft het zo fijn gehad dat zij zelfs de coördinaten van onze standplaats op haar arm heeft getatoeëerd.” De mooie herinneringen is wat Westermeier nu staande houdt. “Mijn dochter gaat volgend jaar trouwen en ik verwacht in de toekomst dan natuurlijk ook kleinkinderen. Wat mij emotioneel maakt is dat deze kinderen de camping waarschijnlijk niet zullen meemaken en dat vind ik zo jammer. Ik zag het echt voor me dat ik als opa met een kinderwagen over de camping zou struinen, maar dat zie ik in de toekomst helaas niet meer gebeuren.”