Slechts één behandeling neurofeedback had de 6-jarige zoon van Jessica Trip uit Drenthe achter de rug, maar ze merkte meteen al een enorm verschil. ‘We reden terug naar huis en op de achterbank zat een heel ander jongetje. Geconcentreerd, alert en bewust van zijn omgeving. En op een vraag van mij kreeg ik meteen een fatsoenlijk antwoord’.
Dat was Jessica niet gewend, ze kende haar zoon niet anders dan wild, druk, veel geluid makend en met een korte spanningsboog. We spreken haar voor ons onderzoek naar de effecten van neurofeedback. Het zoontje van Jessica was nog maar vier jaar oud, toen hij de diagnose ADHD en Gilles de la Tourette kreeg.
Met die laatste aandoening moesten ze maar leren leven, zo kregen de ouders te horen. Voor ADHD kon ritalin worden voorgeschreven. Dat was het moment dat Jessica op internet ging speuren naar een oplossing. ‘Mijn zoon had op school groep 1 en 2 ‘overleefd’, maar we voelden dat hij groep 3 niet zou gaan redden.’ Jessica kwam uit bij een bureau in Groningen dat met neurofeedback, hersentraining, goede resultaten claimt voor kinderen met ADHD.
Wat is neurofeedback?
Bij neurofeedback worden de hersengolven via een EEG gemeten. Deze hersengolven tonen of iemand kalm, alert of gespannen is. Bij de neurofeedbackbehandeling wordt de gewenste hersenactiviteit getraind, bijvoorbeeld door het kijken naar een film. Geluid en beeld worden minder wanneer de hersenactiviteit ongewenst is. Door te focussen wordt het scherper. Op deze manier ‘leert’ het brein dat het beloond wordt bij de gewenste focus.
De behandeling van Jessica’s zoon startte na de zomer met twee keer per week een uur training. En dat zeven weken achter elkaar. ‘Heftig’, zegt Jessica, ‘maar het resultaat is fantastisch. Hij is veel rustiger en geconcentreerder. Iedereen merkt het verschil, de buurvrouw, de juf en de schoolarts. Ook de geluiden die hij maakte door de aandoening Gilles de la Tourette zijn afgenomen. Zijn boze buien en wilde gedrag zijn sterk verminderd’. Nu krijgt de jongen nog één keer per maand een ‘onderhoudsbehandeling’.
Blijven trainen
Jessica heeft op internet gekeken naar de wetenschappelijke onderbouwing van deze methode. Ze beseft dat daar verschillend over wordt gedacht. ‘Maar als ik hem zo van de medicijnen af kan houden, is dat pure winst. Ik verwacht wel dat je dit moet blijven onderhouden, trainen. Net als de sportschool, als je daar mee stopt gaat je conditie ook achteruit. Ik kan me voorstellen dat het geen langetermijneffecten heeft.’
De kosten zijn pittig, 90 euro per behandeling en de ziektekostenverzekering vergoedt niet altijd. ‘Wij kunnen het ons veroorloven, maar ik kan me voorstellen dat veel gezinnen dit niet kunnen betalen’, aldus Jessica.
Haar zoon heeft ook een lui oog, maar sinds de neurofeedbacktraining is de prestatie van dat oog toegenomen van dertig procent naar zestig procent. Jessica: ‘Misschien is er geen verband, maar toch, de hersenen spelen hier ook een rol in. De schoolarts is zeer verbaasd. Ik zag op Facebook veel negatieve reacties over neurofeedback, maar ik zou het andere ouders zeker adviseren, als alternatief.’
