Het verplicht voorschrijven van anticonceptie zorgt al jaren voor veel discussie. En toch is het sinds 2020 mogelijk via een nieuwe wet. Uit een inventarisatie van de Volkskrant blijkt dat minstens zes vrouwen met ernstige psychiatrische problemen door de rechter verplicht zijn tot het gebruik van anticonceptie. We willen weten of dit ook in andere situaties gebeurt, zoals in de gesloten jeugdzorg.
We hebben contact met moeder Monique. Ook zij heeft ervaringen met het verplicht voorschrijven van anticonceptie. Het overkomt haar dochter Sophia, die op haar veertiende in een gesloten jeugdzorginstelling terechtkomt. “Dat was geen gezonde omgeving”, zegt Monique. “Ik heb echt moeten vechten om haar weer thuis te krijgen.”
Het is Monique zelf die aan de bel trekt als ze merkt dat haar dochter in aanraking komt met een loverboy. Monique doet bij de gemeente een verzoek voor het opnemen van haar dochter in een gesloten jeugdzorginstelling. “Ik zag op berichtjes op haar telefoon dat die loverboy een afspraak had gemaakt met een klant. Ze moest tegen zichzelf beschermd worden.
Sophia wordt met spoed in een gesloten jeugdzorginstelling opgenomen. Daar komt ze terecht op een speciale meidengroep. En daar komt het gesprek al snel op verplichte anticonceptie te liggen. “De begeleiding had terloops aan mijn dochter laten weten dat ze toch echt aan de pil moest. Anders mocht ze niet met verlof. Daar schrok ik van.”
Als gezaghebbende ouder voelt Monique zich gepasseerd. Ze gaat verhaal halen bij de mentor van haar dochter. Die zegt dat ze niet aansprakelijk willen zijn als de meiden alsnog zwanger raken. Monique:” Ik kreeg te horen dat al die meiden gefixeerd zouden zijn op seks. Dat vond ik erg zwart-wit. Bovendien bespreek je dit soort zaken eerst met de ouder. Nu was mijn dochter onder druk gezet.”
Monique merkt dat haar dochter niet op haar plek is in de gesloten jeugdzorg. Regelmatig besluit de jeugdzorginstelling tot maatregelen waar ze als ouder niet in wordt gekend. Zoals die keer dat de meiden naar de bioscoop gaan. Omdat Sophia niet mee gaat, wordt ze opgesloten in haar kamer. “Ik heb zelf in een jeugdgevangenis gewerkt. Daar ging men toch heel anders met jongeren om.”
Uiteindelijk lukt het haar om Sophia weer uit de gesloten jeugdzorginstelling te halen. Sophia is weer thuis en de loverboy is uit zicht, nadat er aangifte tegen hem is gedaan. Met Sophia gaat het volgens Monique redelijk. De ervaringen in de jeugdzorginstelling laten haar niet los. “Ze zit op school en wil verpleegkundige worden. Dat is mooi, maar ze heeft regelmatig nog wel last van wat ze in de gesloten jeugdzorg heeft meegemaakt.“
Oproep
We zijn benieuwd naar de ervaringen met maatregelen zoals anticonceptie in de gesloten jeugdzorg. Werk jij als hulpverlener in zo'n instelling en kun je daar meer over vertellen? Of heb je als ouder of jongere hiermee te maken gehad? Laat het ons weten.
