De reden van de vrijspraak is dat Schokker alsnog medische dispensatie kreeg om modafinil te gebruiken. Schokker nam dat medicijn in eerste instantie – zonder doktersvoorschrift – tegen concentratieklachten. Toen ze in 2019 Nederlands kampioen 100 kilometer werd, kwam de dopingcontroleur langs. Een positief testresultaat volgde. Want hoewel modafinil buiten wedstrijden gebruikt mag worden door sporters, is het binnen wedstrijdverband verboden. Schokker zei op tijd gestopt te zijn, maar er werden alsnog sporen van het middel in haar bloed gevonden.

Lang proces

Wat volgde was een lang proces. Schokker hield voet bij stuk en vroeg met terugwerkende kracht medische dispensatie aan. Dat werd eerst afgewezen, maar later toegekend. Die toekenning leidde uiteindelijk – na twee jaar procederen – tot vrijspraak.

De Dopingautoriteit is nog steeds van mening dat Schokker in overtreding is. Haar verhaal klopt niet, concluderen zij. Want Schokker nam naar eigen zeggen modafinil vanwege concentratieklachten. Terwijl het middel is voorgeschreven voor ADHD – een diagnose die Schokker pas later kreeg. Maar, zegt Schokker, die diagnose was achteraf een verklaring voor de symptomen.

Uniek

Het is bijzonder dat een sporter in hoger beroep vrij wordt gesproken. Pointer zette alle dopingzaken sinds 2013 op een rij - 78 in totaal. Uit die cijfers blijkt dat een procedure bij het ISR (Instituut Sportrechtspraak) zo goed als kansloos is. In bijna 85 procent van de zaken werd de strafeis overgenomen in een strafoplegging – of werd er zelfs een hogere straf uitgesproken. In de overige 15 procent werd een lagere straf opgelegd. In acht jaar werd slechts vier keer een sporter vrijgesproken.

Pointer besteedde eerder aandacht aan de zaak van Schokker en twee andere amateursporters die kansloos bleken in hun dopingproces. Ook al hadden ook in die zaken de positieve dopingtests een medische achtergrond. Eerder werd bekend dat de schorsing van wielrenner Sjors Dekker is gehalveerd.