“Gaaf veld toch?” zegt Suzan van Eerdt, terwijl ze door een doorgang in haar achtertuin in de Rietstraat naar een groot speelveld loopt. Haar zoon speelt er veel. Nu nog wel. Ze wijst naar een gedeelte van het veld waar twee ijzeren goals staan. “Dat willen ze dus straks gaan halveren, want er komen halverwege huizen te staan. En dan blijft er een klein trapveldje over.”

Uniek veld

Volgens Suzan komen hier nu kinderen uit heel Emmeloord heen om te spelen. Niet alleen degenen die direct aan het veld wonen. “Het is het enige grasvoetbalveld dat er nog in Emmeloord is”, zegt ze. “Dit is echt uniek.” Even enthousiast is ze over de andere plekken op het grote grasveld: speeltoestellen, het basketbalveld en – zo hebben de kinderen het genoemd - ‘het drakenbos’. In de lage struiken van dit bosje bouwde Suzans zoon al van jongs af aan hutjes met oudere vriendjes.  

Zelfs op een druilerige dag als vandaag zijn op het veld kinderen te vinden. Zij zijn blij met ‘hun plek’ zoals die nu is. Wat doet buurkind Jan (9) – rode blosjes op de wangen, pleister op zijn neus en modder aan zijn schoenen – hier bijvoorbeeld het liefst? “Voetballen!”

Minder ruimte voor voetbal

Voor het voetballen heeft Jan binnenkort minder ruimte. Want in het midden van het veld moet een hofje van acht woningen komen. En het drakenbos verdwijnt waarschijnlijk ook, want daar komen parkeerplaatsen voor de nieuwe bewoners. Vier huizen uit een aangrenzende straat worden straat gesloopt, dus netto komen er vijf woningen bij. In eerdere plannen zouden er nog meer huizen worden gebouwd. Maar daar stak Suzan een stokje voor. Ze startte een petitie die meer dan 1000 handtekeningen en een aangepast bouwplan opleverde.  

Toch zijn ook acht huizen er wat Suzan betreft te veel. Ze erkent dat woningbouw belangrijk is, maar met het aantal woningen op het veld zijn volgens haar maar weinig mensen geholpen. Terwijl de afname van het speelplezier veel meer mensen raakt. Het veld is nu 36 meter breed en daar gaat 6 meter vanaf. “Dat is net het verschil tussen een goed voetbalveld en een lullig trapveldje”, zegt ze.

Vernieuwing

Volgens woonstichting Mercatus, die de woningen in Emmeloord gaat realiseren, nodigt het speelveld zoals het nu is juist niet uit om te spelen. “Het is erg gedateerd en verwaarloosd. Daarmee sluit het minder goed aan bij de speelbehoefte van kinderen en de jeugd in 2024 en in de toekomst”, laat Mercatus weten.

Daar zijn de kinderen op het veld het absoluut niet mee eens. En Suzan moet er zelfs een beetje om lachen. “Wij willen gewoon een voetbalveld waar gerend kan worden”, zegt ze. “Waar slidings gemaakt kunnen worden, keepers kunnen duiken, kinderen kunnen ravotten.” Dat doet haar eigen zoon er ook dagelijks. “Mijn kind zit onder de modder en ik wil dat hij onder de modder blijft zitten.”  

Kijkgroen

Toon van Steen, de wethouder van de gemeente Noordoostpolder onder wiens portefeuille de woningbouw op het speelveld valt, reageert dat de plannen de uitkomst zijn van een belangenafweging. “Daar zitten soms aspecten aan waar je misschien wat minder blij mee bent, maar in het geheel moet je die keuze wel maken”, zegt hij. “We hebben gewoon een beetje ruimte nodig voor het realiseren van de plannen, wat ten koste gaat van een deel van het speelveld.” Ook laat hij weten dat er, hoewel een deel van het speelveld verloren gaat, in de straten rondom het veld meer groen komt.

Het groen waar de wethouder het over heeft, is volgens Suzan alleen ‘kijkgroen’: groen dat mooi is om naar te kijken, maar waar kinderen niet in kunnen spelen. En de huizen, die kunnen volgens haar beter ergens anders gebouwd worden. “Ze zijn al zo aan het uitbreiden om Emmeloord heen. Moeten die acht huizen dan echt hier?” vraagt ze zich hardop af. Ze blijft strijdbaar en heeft samen met andere buurtbewoners zienswijzen ingediend bij de gemeenten, waarin ze reageren op de voorgenomen plannen. De gedroomde uitkomst? Buurkind Jan verwoordt kort maar krachtig hoe hij denkt over de nieuwbouwhuizen op het speelveld: “Gaat niet gebeuren.”

Bekijk hieronder de uitzending 'Buitenspelen in de knel' terug: